Wyczekiwanie

Nie traktuj mnie jak obcego człowieka. Obcy na twoje przyjście nie czeka. Obcemu jest obojętne czy będziesz, czy też nie. Obcy sercem nie czuje, tęsknoty, którą ja czuję. Nie rozpoznaje smutku, więc go nie przewiduje. Nie widzi godzin szczęśliwych. Nie liczy tych chwil leniwych, co płyną po nieboskłonie. Białym okrętom podobne. Obcy nie zauważa, że masz wyprane spodnie. Obcy się cieszyć nie potrafi, z krótkiej chwili na mapie, którą kartograf zaznaczył i zawarł w geografii. W powłoce i pod powłoką, a także obok i nad. Tak, że w tym czekaniu zawarł się cały świat. I cichym szeptem, cichutkim, kiedy leżę na łące - wystarczy, że szepnę do ucha małej czerwonej biedronce. "Biedroneczko leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba". Chleba i szczyptę soli, by nie bolało, co boli. By zaznać smaku każdego, nim mi otworzysz niebo. Więc mnie nie traktuj jak traktujesz. I nie obiecuj, czego żałujesz.