Żeby pojąć, co mówi Słowo w tych dniach, trzeba dokonać swoistego rozdwojenia w swoim sercu, rozumie, w swojej duszy. No bo swą wielkość daną przez Miłość można okazać tylko w niewysłowionej pokorze. I to w takiej pokorze, która każe wyrzec się swojej mądrości i innych przymiotów. Te zaś, z wielkiej łaski otrzymaliśmy od Tego, który daje życie. Nie wciskał nam nachalnie swoich darów i swojej miłości. Wręcz musieliśmy o nie prosić, sięgać, starać się. Skoro tak, skoro prosiliśmy - dał. Przecież daje wszystkim, wszystko, o co tylko kto prosi. A teraz, by nie udaremniać Jego zamiarów względem siebie, trzeba nam wyrzec się wszystkiego. Oddać. Tak po prostu. Z ufnością. I iść za Jego światłem. A On da jeszcze więcej.
"Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie (...)"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz