List do przyjaciela

Mam potrzebę, żeby wypłakać się na czyimś całkiem niezależnym ramieniu.
Nosiłam się z zamiarem zapytania cię (wiem, że odpowiedziałbyś pytaniem albo niemocą) dlaczego ludzie, których uważamy za przyjaciół stają się wobec nas okrutni? Zanim otwarłam laptopa, by napisać i wysłać do ciebie list, znalazłam odpowiedź. 
Po prostu z głupoty. Tak, są zbyt głupi, by pomyśleć, że nas zranią. Może jeśli nie zranią nas, to zranią piękne uczucie, które jakoś zaistniało. Ale od razu nasuwa się kolejne pytanie: czyśmy przypadkiem nie byli jednostronnie zaangażowani w tę przyjaźń? W którym miejscu kończy się przyjaźń, a zaczyna wykorzystywanie? Czy to jest to samo miejsce, w którym spada nam przesłona z oczu? 
Tak bardzo chciałabym byś umiał odpowiedzieć mi na wszystkie pytania, które przerwały tamę bólu i rozgoryczenia w mojej głowie i w moim sercu. I żeby twoja odpowiedź popłynęła bezgłośnie w ciszy uświęconej wspólnym przebywaniem. Znam jedną tylko intymną chwilę z tobą. Wtedy, gdyśmy w wielotysięcznym tłumie, milcząc, siedzieli na krawężniku. Wtedy dokonało się błogosławieństwo człowieka. Czy możesz zapewnić, że każdy człowiek jest błogosławiony? Powiesz: jeśli stosuje się do słów Kazania na Górze... 
Święta codzienność - to takie trudne! Myślisz, że rozgoryczenie i ból, które przerwały tamę w mojej głowie i w moim sercu nie mają namiastki sprzeciwu wobec słowom Kazania na Górze? Może mają więcej niż namiastkę? Może są przesycone sprzeciwem, bo ból otwiera serce na opętanie niemocą. A niemoc zatrzymuje w drodze. Nie pozwala iść. Nie pozwala działać. Rzuca o ziemię. 
A może czasem potrzebna jest chwila odpoczynku od innych ludzi? Nawet od przyjaciół? Może tym bardziej od przyjaciół?
Chciałabym znaleźć taki zaułek w moim życiu, w którym mogłabym się schować. Wypłakać tak, by nikt nie widział i nie silił się na współczucie. By w nikim moje łzy nie budziły skojarzeń odległych od ich źródła. Może jakaś boczna droga? By w samotności i we własnym tempie iść, nie zatrzymując się, bo wszystko przecież czeka. 
Nawet ten przyjaciel, który rani i zadaje ból.
Dlatego nie wysyłam tego listu do ciebie. Nie chcę byś był moim przyjacielem. Nie chcę cię zranić.