"Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów."
Cały współczesny świat zastanawia się, gdzie leży przyczyna upadku autorytetów. Wielu światłych ludzi czuje bliski upadek kościoła katolickiego, w związku z zanikiem potrzeby wzorców, a przede wszystkim potrzeby kierunku rozwoju duchowego człowieka. Coraz większy odsetek społeczeństwa bardziej chce mieć, niż być. Ludzie prześcigają się w osiąganiu dóbr materialnych. Prześcigają się nawet w osiąganiu tytułów naukowych, ale też po to, by je mieć, nie po to by być kimś. Wszystko w celu, by wywyższyć się ponad innych.
Kiedy przewodnik górski prowadzi wycieczkę w góry, zanim ruszy, udziela instrukcji, jak należy zachować się na trasie. Informuje uczestników co robić powinni, a czego im robić nie wolno. Słowem nie wspomina o przywilejach uczestników wycieczki górskiej. Wręcz, w sytuacjach tego wymagających, może użyć przemocy fizycznej wobec niesubordynowanych osób.
Nikt nie buntuje się podczas udzielanego instruktażu. Wszyscy godzą się na przedstawiony regulamin wycieczki. Inaczej rzecz ma się na trasie, kiedy pojawia się trud i zmęczenie. Wtedy zaczyna rodzić się taki, czy inny sprzeciw.
Kto z nas ostatnio był jak Jan i powiedział: "ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów."
Zamiast tego ciągle mówimy albo myślimy: kimże on jest, że śmie mi sugerować, jak robić powinienem? I zapominamy, że w każdym jest Boży Duch. Bo każdy jest przecież stworzony na obraz i podobieństwo Boga.
Chcemy wolności i niezależności. Chcemy wytyczać własne ścieżki, budować własne drogi i poruszać się po nich według własnego kodeksu. Niepotrzebne nam są wskazówki, ani drogowskazy stawiane przez innych.
Tylko gdzie w tym wszystkim jest miejsce dla Pana, który właśnie idzie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz